دنيا، بازار است و مردم در آن معامله‏ گر

 فروشنده مردم ‏اند و خريدار خداوند

متاعِ معامله، مال و جان است و بهاى معامله بهشت. اگر به خدا بفروشند، سراسر سود و اگر

به ديگرى بفروشند، يكسره خسارت است.

معامله با خدا چند امتياز دارد:

1 خود ما و توان و دارايى ما از اوست، سزاوار نيست كه به جز او بدهيم.

2 خداوند، اندك را هم مى‏ خرد. «مِثْقالَ ذَرَّةٍ خَيْراً يَرَهُ»

3 عيوب جنس را اصلاح مى‏ كند و رسوا نمى ‏سازد.

4 به بهاى بهشت مى‏ خرد. خداوند در خريدن وارد مزايده مى‏ شود و نرخى را پيشنهاد مى‏ كند كه

 فروختن به غير او احمقانه و خسارت است.


 
امام صادق عليه السلام مى‏ فرمايد: براى بدنهاى شما جز بهشت، بهايى نيست،

 پس خود را به كمتر از بهشت نفروشيد.